Ewa Podleś jest uważana za czołowy światowy kontralt. Warszawska śpiewaczka opery ma dramatyczną barwę głosu o niezwykłej skali i biegłości. Ewa jest nie tylko bardzo utalentowaną śpiewaczką, ale także aktorką, która bardzo dobrze gra swoje role, w szczególności obrazy i emocje bohaterów opery. Ewa Podleś odziedziczyła swój piękny głos od mamy i dzięki swojej ciężkiej pracy udało się jej rozsławić swoje nazwisko nie tylko w stolicy, ale i na całym świecie – pisze warsawka.eu.
Główne fakty z życia gwiazdy opery
Ewa Podleś urodziła się w Warszawie w 1952 roku. Jej matka miała rzadki kontralt i śpiewała w chórze Opery w Warszawie, ale z powodu trudnych okoliczności życiowych nie mogła zrobić udanej kariery, tak jak udało jej się to Ewie. Niepowodzenie spotkało również młodszą siostrę przyszłej gwiazdy, ponieważ w młodości straciła wspaniały niski głos z powodu lekcji z nieprofesjonalnym nauczycielem.
Można powiedzieć, że Ewa rozpoczęła karierę jako śpiewaczka operowa jeszcze w dzieciństwie, ponieważ muzyka i śpiew otaczały ją od zawsze. Dziewczyna dużo czasu spędzała w Operze Warszawskiej, należała do harcerskiego Chóru Skoraczewskiego i śpiewała w dziecięcych chórkach w rozmaitych inscenizacjach operowych. Ewa najbardziej zapamiętała rolę dziecka „Pani Bovary”. Ewa Podleś rozpoczęła bardziej profesjonalną naukę śpiewu w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie pod kierunkiem słynnej polskiej śpiewaczki Aliny Bolechowskiej. W 1975 roku aspirująca śpiewaczka zadebiutowała na scenie rolą Rozyny w „Cyruliku sewilskim”. Dwa lata później wzięła udział w Międzynarodowym Konkursie im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie i została laureatką III nagrody, która rozsławiła ją w całym kraju. Po tym wydarzeniu Ewa często brała udział w konkursach talentów na całym świecie, w tym w Rio de Janeiro, Atenach, Barcelonie i Tuluzie. Ewa Podleś pojawiła się na międzynarodowej scenie w 1982 roku, a światową gwiazdą stała się w 1989 roku po wykonaniu partii Izaury w „Tankredzie” J. Rossiniego.
W latach 90. XX wieku Podleś mieszkała i pracowała we Francji, ale po jakimś czasie wróciła do Warszawy z mężem Jerzym Marczyńskim – on też jest związany z muzyką i jest utalentowanym pianistą.
Istnieje kilka niezwykłych faktów o Ewie Podleś. Śpiewaczka bardzo boi się podróży samolotem, rosyjski zna od dziecka, co pomogło jej w pracy, nie lubi też „autentycznego” brzmienia muzyki barokowej, ponieważ uważa, że dźwięki instrumentów muzycznych z przeszłości są prawie niemożliwe do prawidłowego odzwierciedlenia w nowoczesnym wykonaniu. Ciekawostką jest również to, że w 2002 roku The American Iris Society specjalnie dla Ewy Podleś stworzyła nową odmianę irysa i nazwała go imieniem śpiewaczki.
Cechy twórczości Ewy Podleś
Głos Ewy jest uznawany za najbardziej autentyczny kontralt, co jest bardzo rzadkie. Krytycy muzyczni wielokrotnie nazywali śpiewaczkę „dziedziczką” amerykańskiej gwiazdy opery Marilyn Horne, która miała podobny głos. Wyjątkowość głosu Podleś widać nawet w liczbach – standardowa skala głosu śpiewaków operowych sięga 2,5 oktawy, podczas gdy u Ewy 3 oktawy. Warszawska gwiazda wielokrotnie demonstrowała swój wyjątkowy diapazon na żywo w teatrach i na koncertach. Większość krytyków wysoko ocenia głos wokalistki, który charakteryzuje się bogatą barwą o ogromnej skali, biegłości i olbrzymiej rozpiętości. Głos Ewy Podleś składa się z trzech różnych głosów – kontraltu o niemal męskim brzmieniu, mezzosopranu i sopranu w górnym rejestrze, co czasem uważa się za wadę.
Ewa znana jest z barokowych ról, jej repertuar był różnorodny od Georga Haendla po kompozycje Szostakowicza.
Choć scena jest prawdziwą miłością śpiewaczki, musiała na jakiś czas przerwać swoją działalność z powodu wypadku samochodowego w 2003 roku, w którym złamała rękę. Po dwuletniej przerwie Ewa wróciła do kariery.
