Jednym z najsłynniejszych warszawskich psychologów i naukowców jest Julian Ochorowicz – wybitny naukowiec, członek Towarzystwa Psychologicznego, docent prywatny psychologii na Uniwersytecie Lwowskim i założyciel I Międzynarodowego Kongresu Psychologii Fizjologicznej. Julian Ochorowicz znany jest również jako założyciel Międzynarodowego Instytutu Psychologii w Paryżu, pisze warsawka.eu.
Ochorowicz jest wybitnym naukowcem XIX wieku, którego praca ma znaczący wpływ na rozwój współczesnej psychologii. W naszym artykule opowiemy bardziej szczegółowo o działalności i osiągnięciach warszawskiego psychologa, o którym mówi cały świat.
Początek działalności naukowej
Julian Ochorowicz zaczął angażować się w działalność naukową jeszcze w latach studenckich, kiedy studiował na Uniwersytecie Warszawskim. W 1868 roku, gdy przyszły psycholog miał zaledwie osiemnaście lat, przedstawił swoją pierwszą pracę „Jak należy badać duszę, czyli o metodzie badań psychologicznych”, za którą otrzymał srebrny medal na konkursie.
Praca młodego studenta zrobiła niemałe wrażenie, ponieważ była wyjątkowa i nowatorska w swoich poglądach na klasyfikację nauk. Julian Ochorowicz udowodnił, że psychologia jest niezależną nauką, która różni się od filozofii i ma cechy eksperymentalne.
Pierwsze osiągnięcia naukowe
Kilka lat później, w 1871 roku, świat zobaczył kolejną pracę Ochorowicza – „Przyszłość psychologii”. Opowiadał w niej o znaczeniu niezależnej nauki psychologii, która powinna być podstawą dla innych nauk. Na przykład Ochorowicz szczegółowo opisał w swojej pracy, dlaczego psychologia jest podstawą filozofii, etyki, pedagogiki, estetyki, a nawet kryminologii.
Zdaniem Ochorowicza psycholog powinien przede wszystkim być obserwatorem i poszukiwaczem faktów, które pomogą prawdziwie ocenić i przeanalizować różne aspekty życia duchowego człowieka. Profesjonalny psycholog musi nie tylko dobrze myśleć, ale także być praktykiem.
Ponadto, badając psychologię, Ochorowicz wyraził swoje przemyślenia na temat praw i warunków ruchu myśli i życia duchowego. Porównywał taki ruch z formułami matematycznymi. Myślenie i badania w tym kierunku były całkowicie nowatorskie, więc Ochorowicz szybko zwrócił uwagę na swoją działalność i jej wyniki.
Julian Ochorowicz znakomicie ukończył Uniwersytet Warszawski. W 1873 obronił z powodzeniem pracę dysertacyjną z psychofizjologii, badając temat „O warunkach świadomości”. Dwa lata później młody naukowiec został zaproszony do nowego wydziału psychologii i filozofii przyrody, który właśnie powstał na Uniwersytecie Lwowskim. We Lwowie Ochorowicz był zatrudniony na stanowisku docenta prywatnego.
Działalność naukowa we Lwowie
Na Uniwersytecie Lwowskim Ochorowicz wykładał mało znane dziedziny psychologii: teoretyczną, indukcyjną, stosowaną, kryminalną, patognomikę, psychologię twórczości, historii i cywilizacji, a także etnopsychologię oraz psychologię fizyki eksperymentalnej i przyrody.
Czas pracy we Lwowie był najbardziej owocny w karierze naukowej Ochorowicza: stał się aktywnym uczestnikiem życia naukowego i publicznego miasta, zaczął być publikowany w różnych wydawnictwach, uczył się literatury (nawet pisał wiersze), był redaktorem magazynu „Niva” i występował publicznie na konferencjach naukowych.
We Lwowie Julian Ochorowicz opracował projekt Międzynarodowego Kongresu Psychologii Fizjologicznej, który rozsławił młodego naukowca na całym świecie. Zjazd Ochorowicza przyczynił się do rozwoju niedostatecznie zbadanych dziedzin psychologii, które wykładał na Uniwersytecie Lwowskim. Głównym celem kongresu było stworzenie możliwości współpracy naukowcom z całego świata, unikanie paralelizmu i powtarzalności w badaniach.
I Kongres Międzynarodowy
I Międzynarodowy Kongres Psychologii Fizjologicznej Ochorowicza odbył się w dniach 6-10 sierpnia 1889 roku. Na nim Julian Ochorowicz kierował największą sekcją – „Hipnotyzm i sugestia”. Wystąpienia naukowca zgromadziły pełne sale gości i naukowców z całego świata. Badania zaprezentowane przez Ochorowicza na kongresie wywołały prawdziwą sensację i ujawniły nowe możliwości ludzkiego umysłu.
Julian Ochorowicz zawsze fascynował się praktycznie nieznanymi dziedzinami psychologii, pragnąc je rozwijać. Ciągła praca nad własnymi badaniami pozwoliła Ochorowiczowi stworzyć całkowicie unikalny wynalazek – hipnoskop – urządzenie, które można wykorzystać do sprawdzenia podatności osoby na hipnozę. Świat po raz pierwszy usłyszał o hipnoskopie Ochorowicza w 1884 roku podczas spotkania Paryskiego Towarzystwa Biologicznego.
Aktywna działalność naukowa Juliana pozwoliła mu poznać najsłynniejszych naukowców z całego świata, w tym słynnego francuskiego fizjologa Charlesa Richeta. Julian Ochorowicz miał wyjątkową okazję do realizacji swoich eksperymentów w szpitalu psychiatrycznym i Klinice Cochin. Tam Ochorowicz przeprowadzał eksperymenty na obłąkanych i nerwowo chorych pacjentach. Jego testy miały pozytywny wpływ na leczenie i zdrowie pacjentów, więc dzięki tej praktyce warszawski psycholog udowodnił skuteczność swoich badań.
W tym samym czasie Julian Ochorowicz działa nad opracowaniem teorii o magnetyzmie zwierzęcym, zgodnie z którą wszystkie żywe organizmy emitują pole magnetyczne, co może wyjaśniać tajemnice bezdotykowego wpływu jednego organizmu na życie innych. Ochorowicz odkrył nowy rodzaj promieniowania pochodzenia organicznego. Wielokrotnie opowiadał o tym na zjazdach neurologów, psychiatrów i psychologów w Warszawie i Krakowie.
Międzynarodowa sława i uznanie
Prace Ochorowicza na temat hipnozy przyniosły Julianowi Ochorowiczowi międzynarodową sławę. Prace te zostały wysoko ocenione przez międzynarodowych naukowców, dzięki którym Julian otrzymał w 1912 roku nagrodę Paryskiej Akademii Nauk.
W swoich pracach Julian Ochorowicz próbował poznać możliwości i rolę stanu hipnotycznego oraz mechanizm wpływu werbalnego na osobę w stanie hipnozy. Badał fizyczne, nerwowe przenoszenie chorób, przekazywanie stanów emocjonalnych, uczuć, myśli, woli i nie tylko.
Działalność naukowa Ochorowicza charakteryzuje się niepowtarzalnymi innowacjami. Julian szukał technicznych możliwości robienia zdjęć i zapisywania myśli. Dopiero pod koniec XX wieku, dzięki szybkiemu postępowi technologicznemu, takie badania stały się możliwe.
Działalność naukowa Juliana Ochorowicza miała również znaczący wpływ na rozwój psychologii medycznej. W 1917 roku ukazała się jego praca „Psychologia i medycyna”, w której Ochorowicz wyjaśnił konieczność wykładów z psychologii dla wszystkich studentów uniwersytetów medycznych.
Warszawski naukowiec dokonał też wielu innowacji w praktyce lekarskiej, a mianowicie w zakresie hipnoterapii, metaloterapii i magnetoterapii.
Julian Ochorowicz lubił także nauki pedagogiczne. Świadczą o tym jego prace „Metoda w etyce” oraz „Pogadanki i spostrzeżenia w dziedzinie fizjologii, psychologii, pedagogiki i nauk przyrodniczych”, które ukazały się we Lwowie w 1906 roku.
Rola badań naukowych Ochorowicza
Prace naukowe Ochorowicza stały się prawdziwym skarbem, który przyczynia się do rozwoju współczesnej nauki w różnych dziedzinach. Losy jego badań są dość złożone, ponieważ Ochorowicz był często krytykowany. W szczególności nie było mówiono o znaczeniu jego prac, ale doceniano ich wartość. W 1895 roku Ochorowicz został honorowym członkiem Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego. To samo wyróżnienie czekało Ochorowicza w towarzystwach Nowego Jorku, Budapesztu, Berlina i Kolonii. Ochorowicz działał również w Polskim Towarzystwie Psychologicznym.
Ochorowicz miał nie tylko zwolenników swojej działalności naukowej, ale również przeciwników, którzy aktywnie potępiali i nie doceniali znaczenia prac naukowych psychologa. Ale to nie przeszkodziło Julianowi Ochorowiczowi osiągnąć wyżyn w dziedzinie psychologii i udowodnić światu znaczenie tej nauki.
