W. Szczepańska to jedna z największych i najbardziej znanych polskich aktorek XX wieku. Jej życie i twórczość wciąż inspirują, a filmy z udziałem aktorki są przepełnione wyjątkową grą i talentem. W. Szczepańska to perła polskiego kina – pisze warszawka.eu. Aż trudno uwierzyć, że ukochana rzecz utalentowanej Wandy zniszczyła jej życie i zmieniła je na zawsze. Jak aktorka zarabiała na graniu w jednym filmie?
W naszym artykule opowiemy o życiu i działalności wybitnej warszawianki, która zaszczyciła swoją osobą świat kina.
Biografia W. Szczepańskiej
W. Szczepańska urodziła się 10 marca 1895 roku w Warszawie w rodzinie Józefa Szczepańskiego, polskiego poety, który zginął w powstaniu warszawskim i jego żony Klementyny. W. Szczepańska wykształcenie podstawowe otrzymała w polskiej stolicy, w latach 1911-1913 uczyła się w szkole przygotowawczej.
Wanda od najmłodszych lat była dzieckiem niezwykle kreatywnym. Brała czynny udział w różnych kręgach kulturalnych. Dziewczyna marzyła o zostaniu aktorką teatralną i już w wieku 18 lat (w 1913 roku) rozpoczęła karierę teatralną. W. Szczepańska występowała na deskach teatrów w Warszawie i Płocku. Utalentowana młoda aktorka natychmiast przyciągnęła uwagę publiczności: jej niezwykły wygląd, charyzma, swoboda i pewność siebie na scenie nie mogły nie zrobić szczególnego wrażenia.
W. Szczepańską zaczęto zapraszać na zagraniczne tournée, w szczególności w 1914 roku występowała na scenach Rosji (w Petersburgu). Wydawałoby się, że nic nie stoi na przeszkodzie w osiągnięciu sukcesu przez młodą aktorkę: przecież jej ambicja, ciągła praca nad sobą i sympatia publiczności mogły zapewnić pomyślną przyszłość.
W czasie I wojny światowej Wanda rozpoczęła pracę jako sanitariuszka na froncie północnym. Po wojnie, w okresie międzywojennym, Szczepańska kontynuowała aktorstwo i powróciła na sceny Warszawy, Łodzi, Kalisza i Wilna. Do 1941 roku W. Szczepańska była jedną z najbardziej utytułowanych aktorek Polskiego Teatru Dramatycznego w Wilnie.
Kiedy wybuchła II wojna światowa, W. Szczepańska mieszkała w Warszawie i pracowała w kuchni Związku Artystów Scen Polskich. W 1941 roku życie Wandy zmieniło się na zawsze. Wybitna aktorka wystąpiła w nazistowskim, propagandowym, antypolskim filmie „Heimkehr” („Powrót do Ojczyzny”) w reżyserii Gustava Ucickiego.
Już w 1944 roku Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego oskarżył W. Szczepańską i innych polskich aktorów o udział w filmie. 4 lata później Szczepańska trafiła do więzienia na 12 lat.
Ostatnie lata życia aktorka spędziła w schronisku dla weteranów polskiej sceny, które mieściło się w Skolimowie. Po uwięzieniu W. Szczepańska pracowała w Teatrze Powszechnym. Wyczerpana i rozczarowana aktorka nie była w stanie zdobyć większego uznania z powodu uwięzienia.
W. Szczepańska zmarła 5 listopada 1970 roku w rodzinnej Warszawie. Została pochowana na cmentarzu Wolskim.
Udział w kinie: jakie filmy rozsławiły W. Szczepańską?
Debiut filmowy aktorki okazał się skandaliczny. W 1941 roku zagrała rolę boya hotelowego w filmie „Heimkehr”. Już 8 lat później, po serii procesów sądowych, w 1949 roku Wanda ponownie pojawiła się w kinie: zagrała drugoplanową rolę w filmie „Za wami pójdą inni…”. Ta rola „przywróciła” W. Szczepańskiej udaną karierę aktorską.
W 1953 roku W. Szczepańska zagrała rolę Wierzbickiej w filmie „Trzy bajki”, który w tym czasie cieszył się ogromną popularnością wśród widzów. Ostatni film, który przyniósł W. Szczepańskiej uznanie i sławę ukazał się w 1957 roku – były to „Szkice węglem”.
Współcześni wciąż inspirują się talentem W. Szczepańskiej, gdyż aktorka miała swój niepowtarzalny styl i ogromną charyzmę, która pozwalała jej realizować marzenia.
