Większość polskich psychiatrów, którzy badali zachowanie człowieka, jego czynności życiowe i pracę podświadomości, wniosła znaczący wkład nie tylko w naukę krajową. Ich prace są ponownie czytane i wykorzystywane w nowych badaniach na całym świecie. Na podręcznikach etyki Tadeusza Ślipko wychowywały się całe pokolenia polskich etyków. Ten człowiek poświęcił prawie całe swoje życie pisaniu książek i publikacji naukowych z zakresu inżynierii genetycznej, bioetyki, a także poświęconych zagadnieniom etyki naturalnych społeczności ludzkich: od rodziny i małżeństwa po złożone relacje międzynarodowe, pisze warsawka.eu.
Najważniejsze fakty z biografii Tadeusza Ślipko
Tadeusz Tomasz Ślipko pochodzi z Ukrainy i urodził się 18 stycznia 1918 roku w mieście Stratyn w powiecie Rohatyńskim (obwód iwanofrankowski). Jego ojciec, Jan, zmarł w 1923 roku, po czym Tadeusz wraz z matką przeniósł się do obwodu lwowskiego. Tutaj w mieście Gródek Jagielloński uzyskał wykształcenie średnie i w 1937 roku rozpoczął studia na uniwersytecie we Lwowie.
12 października 1939 Tadeusz Ślipko wstąpił do zakonu jezuitów i odbył nowicjat trwający 2 lata w Starej Wsi koło Krosna. Przez całą II wojnę światową przyszły naukowiec studiował na Akademii Ignatianum w Krakowie, która z powodu wojny przeniósł się do miasta w południowej Polsce Nowy Sącz. Tytuł magistra Ślipko uzyskał w 1949, a trzy lata później obronił pracę doktorską na temat „Zasada pomocniczości” pod kierunkiem Władysława Wichera.
Po ukończeniu studiów Tadeusz Ślipko wykładał etykę na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego na jednej z uczelni w Krakowie. W 1965 przeniósł się do Warszawy, gdzie objął stanowisko adiunkta w Katedrze Etyki na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej. Następnie Ślipko został honorowym kandydatem, broniąc pracy na temat „Zagadnienie godziwej obrony sekretu”. W 1973 Tadeusz otrzymał stanowisko zastępcy profesora, a w 1982 został już profesorem. Wkrótce przeszedł na emeryturę, jednak jego aktywna działalność pisarska i naukowa trwała nadal – większość prac fachowca powstała w stolicy Polski.
Jakie tematy poruszał Tadeusz Ślipko w swoich pracach?
Problematyka książek i publikacji naukowych Tadeusza Ślipko wynikała z aktualnych zagadnień, które były w tym czasie aktywnie dyskutowane w społeczeństwie. Podczas pracy w warszawskich placówkach oświatowych, Tadeusz dużo komunikował się ze studentami, a to również pomogło mu pisać o tym, co wielu się martwi.
W 1970 w Warszawie wydał pracę „Etyczny problem samobójstwa”, w której zajął się głównymi motywami popełnienia samobójstwa oraz wpływem wojny i okupacji stolicy na liczbę samobójstw.
Wiele uwagi w swojej działalności Tadeusz przywiązywał do etyki seksualnej i na ten temat w Warszawie zaprezentował także swoje wydanie „Przedmałżeńska etyka seksualna”. Pierwszy nakład książek ukazał się w stolicy w 1978 i podczas czytania można było uzyskać odpowiedzi na szereg ważnych pytań: w jaki sposób seks i religia są ze sobą powiązane, dlaczego w większości kultur stosunek seksualny jest akceptowalny dopiero po ślubie, jak płeć i władza są wyrażane poprzez zachowania seksualne. Drugim dziełem, które było uzupełnieniem wydania warszawskiego, było „Życie i płeć człowieka” – w tej książce Tadeusz Ślipko poruszył jeszcze więcej pytań i odpowiedział na nie bardziej wyczerpująco.
Oprócz etyki Tadeusz był specjalistą w dziedzinie bioetyki, psychologii, inżynierii genetycznej i diagnostyki prenatalnej. Za swój wkład w rozwój nauki otrzymał nagrodę Złotego Krzyża Zasługi (1973) i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979). Rok przed śmiercią na XX Targach Wydawców Katolickich w Warszawie Ślipko został laureatem nagrody głównej za imponujące osiągnięcia naukowe oraz uczciwość, poświęcenie, skromność i życzliwość w relacjach międzyludzkich.
Wybitny badacz ludzkiej świadomości i zachowania zmarł w Krakowie 1 maja 2015 roku.
